Κατηφορίζοντας χτες (4/5/2010) τις πλαγιές του Παρνασσού από το ορεινό χωριό της Δεσφίνας προς την Ιτέα και αντικρίζοντας την ήρεμη και καταγάλανη θάλασσα του κόλπου του Γαλαξιδίου, δεν μπόρεσα να βγάλω από το μυαλό μου το ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ του τόπου και τις πατρίδας μας….
ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ στο οποίο, επιτρέψτε μου για το αιρετικό της άποψης, έχουμε ευθύνη όλοι μας!
Βλέπετε, όλοι σε τέτοιες περιόδους ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΗΣ οικονομικής ανωμαλίας και ανασφάλειας, όλοι ψάχνουμε τον αποδιοπομπαίο τράγο και όλοι ρίχνουμε τις ευθύνες στους διπλανούς μας, ξεχνώντας τις ΔΙΚΕΣ μας ευθύνες.
Αναλογιστείτε μόνο τους καβγάδες στα blog, στα καφενεία, στους δρόμους. Όλοι εναντίον όλων. Δάσκαλοι εναντίον στρατιωτικών, στρατιωτικοί εναντίον αστυνομικών, αστυνομικοί εναντίον εφοριακών, ιδιωτικοί ενάντια σε δημόσιους και η λίστα δεν έχει τελειωμό. Παντού μια κατάσταση «διαίρει και βασίλευε» που βολεύει ορισμένους….
Και φυσικά όλοι εναντίον των περίφημων "ΛΑΜΟΓΙΩΝ", μιας αόριστης έννοιας που έχει ενσκήψει προσφάτως στο ελληνικό λεξιλόγιο. Μία έννοια βολική που, μέσα στο κλίμα της εποχής, επικολλάται επί δικαίων και αδίκων και τείνει να συνοδεύει όποιους τυγχάνει να έχουν καλύτερο σπίτι, αυτοκίνητο, σκάφος, γυναίκα από εμάς χωρίς βέβαια να εξετάζεται ο ΤΡΟΠΟΣ που αυτά αποκτήθηκαν (ο οποίος μπορεί να είναι και νόμιμος).
Το τραγικό βέβαια είναι ότι κάπου βαθιά μέσα μας ΟΛΟΙ ζηλεύουμε τα λαμόγια. Και όλοι μας (ας μου επιτραπεί αυτή η γενίκευση), αν ανακαλύπταμε μία λαμογιά που δεν επέσυρε ευθύνες, θα την εκμεταλλευόμαστε δεόντως ώστε να αποκτήσουμε και εμείς το Cayen, Rolex, εξοχικό που ονειρευόμαστε.
Και θα ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΣΑΜΕ πλήρως για την επίπτωση της πράξης μας στην πατρίδα ("ωχ αδερφέ, εγώ θα σώσω την Ελλάδα? Επιτέλους, τώρα θα μπορέσω ΚΑΙ ΕΓΩ να πάρω εκείνο το AUDI")
Και έτσι φίλοι μου ξεπουλήσαμε ΟΛΟΙ μας την Ελλάδα…
Και την ξεπουλήσαμε φτηνά.
Την ξεπουλήσαμε για Cayen, Mercedes, Audi, BMW και Lexus.
Την ξεπουλήσαμε για Rolex, για Gant, για Polo Ralh Loren, για Burbery, για Cucci και για Luis Vuiton.
Την ξεπουλήσαμε για smart phones κινητά που ψήνουνε και καφέδες, για iPod, iPad, iPhone και για τηλεοράσεις Plasma 42’’ με home cinema.
Την ξεπουλήσαμε για ξαπλώστρες στην Ψαρού, για δείπνα στο Nammos και για Χριστούγεννα στο Γκσταάντ.
Και ακόμα και αν δεν αποκτήσαμε ποτέ τα παραπάνω, ΘΕΛΗΣΑΜΕ να αποκτήσουμε. Και τα «θέλω» μας αυτά είχαν πολύ μεγάλη ένταση.
Και τρέξαμε να δανειστούμε για να ζήσουμε πλούσια, όσο μπορούσε ο καθένας. Και ξεπουλήσαμε ΟΛΟΙ την πατρίδα γιατί είμαστε ΟΛΟΙ τόσο αφελείς που πιστέψαμε ότι μπορούμε να ζήσουμε όπως άλλοι, πλουσιότεροι λαοί, που ζουν σε άλλους, πλουσιότερους τόπους.
Γιατί, ναι φίλοι μου, δεν είναι όλοι οι τόποι και όλοι οι λαοί πλούσιοι. Και ο δικός μας τόπος και λαός, συγκριτικά με άλλους, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ πλούσιος, ΕΙΝΑΙ ΦΤΩΧΟΣ. Ταυτόχρονα βέβαια δεν παύει να είναι πιο πλούσιος από άλλους που είναι πιο φτωχοί από εμάς.
Βλέπετε φίλοι μου, οι Γερμανοί είναι πλούσιοι γιατί έχουν πλουτοπαραγωγικές πηγές και πειθαρχημένο λαό. Οι Αμερικάνοι και οι Ρώσοι ζουν σε αντίστοιχα πάμπλουτες (από άποψη πλουτοπαραγωγικών πηγών) χώρες και ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ που είναι υπερδυνάμεις. Η δύναμη των Ιαπώνων, που ζουν σε χώρα με ΜΗΔΕΝΙΚΕΣ πλουτοπαραγωγικές πηγές, είναι η πειθαρχία του λαού τους ενώ των Κινέζων είναι το πλήθος του λαού τους.
Αντίθετα η Ελλάδα δεν διαθέτει παρά μόνο τουρισμό, ναυτιλία και λίγο βωξίτη στον Παρνασσό. Το οποίο μάλιστα βωξίτη ΔΕΝ είχαμε την τεχνογνωσία να εκμεταλλευτούμε και φωνάξαμε (καλώς αν με ρωτάτε) τους Γάλλους της ΠΕΣΙΝΕ την δεκαετία του 60 για να μας βοηθήσουν να τον κάνουμε αλουμίνιο και υπογράφοντας, ναι, αποικιοκρατικές συμβάσεις αλλά δίνοντας δουλειά σε ένα από τους πιο φτωχούς νομούς της Ελλάδας (Φωκίδα).
Και γι αυτό, επειδή είμαστε φτωχή χώρα, ακόμα και ο ντόπιοι ΜΕΓΙΣΤΑΝΕΣ (που αποτελούν, όπως σε κάθε χώρα, ένα απειροελάχιστο ποσοστό του πληθυσμού) είναι ΤΡΑΓΙΚΑ ΦΤΩΧΟΙ συγκριτικά με τους «συναδέλφους» των πλούσιων χωρών.
Δεν μπορούμε λοιπόν να θεωρούμε ότι ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ να ζούμε το ίδιο πλούσια με τον Γερμανό που ΣΧΕΔΙΑΖΕΙ και ΠΑΡΑΓΕΙ τις Cayen, Mercedes, Audi, BMW. Δεν μπορούμε να ζούμε σαν τον Ιάπωνα που ΣΧΕΔΙΑΖΕΙ και ΠΑΡΑΓΕΙ τα Lexus, Sony, Sharp, Toshiba. Ούτε με τον Γάλλο και τον Ιταλό των οποίων οι χώρες διαγκωνίζονται για τα πρωτεία στην μόδα. (Αυτή η τάση αντιγραφής των πλουσιότερων καθώς και οι επιπτώσεις της έχει όνομα στην επιστήμη της Οικονομικής Ανάπτυξης: "Διεθνές Μιμητικό Αποτέλεσμα")
Αλήθεια, σκεφτήκατε ποτέ πόσο ΑΚΡΙΒΑ τιμολογείται στην πιάτσα το "Made in Germany" και το "Made in Japan" ? Και πόσο φτηνά και απαξιωτικά τιμολογείται ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥΣ (και αυτό είναι τι απόλυτα τραγικό) το "Made in Greece"?
Κι όμως, εμείς τρέξαμε…
Πρώτα τα λαμόγια, βιάζοντας την πατρίδα, φορο-εισφορο-κλέπτοντας και εκμεταλλευόμενοι τις πελατειακές πολιτικές σχέσεις για να κλείνουν δουλειές πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες,
Από πίσω οι μικροί και μεγάλοι επιχειρηματίες και ελεύθεροι επαγγελματίες φοροδιαφεύγοντας και εισφοροδιαφεύγοντας συστηματικά (αφού το σύστημα/κράτος τους το επέτρεπε)
Και από πίσω όλοι εμείς οι μισθωτοί. Απαιτώντας (ή δανειζόμενοι) όλο και περισσότερα για να μπορέσουμε και εμείς να αγοράσουμε το καινούργιο αμάξι, σπίτι, κινητό. Και απαιτώντας να δουλεύουμε όλο και λιγότερο (σύνταξη στα 50) ώστε να έχουμε τον χρόνο να τα απολαύσουμε.
Και αυτά, την ίδια ώρα που στην αρχή της κρίσης (2008), τα ΠΑΝΙΣΧΥΡΑ γερμανικά συνδικάτα μετάλλου, συμφωνήσαν σε μειώσεις αμοιβών ώστε να περισωθούν οι θέσεις εργασίας τους στην κορωνίδα της πατρίδας τους, την αυτοκινητοβιομηχανία.
Πως λοιπόν αυτός ο γερμανικός λαός να μην τα βάλλει με εμάς που κάναμε ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ και που περηφανευόμαστε παλιότερα ότι κλείσαμε τα καπιταλιστικά εργοστάσια της Pirelli, Good Year, Nissan και τόσα άλλα?
Ο συνδυασμός λοιπόν των ανωτέρω εκτόξευσε το κόστος παραγωγής στην Ελλάδα. Αυτό με την σειρά του, σε συνδυασμό με την πλήρη απαξίωση του "Made in Greece" καταβαράθρωσε την ανταγωνιστικότητα.
Έτσι, ακόμα και η βασική μας πλουτοπαραγωγική πηγή, ο τουρισμός, έγινε πανάκριβη, στρέφοντας ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΜΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΕΣ σε ξένους, πιο συμφέροντες προορισμούς διακοπών.
Για να μην αναφέρω το ακόμα τραγικότερο, ότι οι ασχολούμενοι με τον τουρισμό στην βιασύνη τους να αγοράσουν ή να ξοφλήσουν την καινούργια Mercedes δεν δίστασαν να ΒΙΑΣΟΥΝ τις ομορφιές αυτού του τόπου με εκτρώματα, πυρκαγιές, χωροταξικές και περιβαλλοντολογικές παραβάσεις ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ το προϊόν που ΟΙ ΙΔΙΟΙ πωλούσαν (κάτι σαν να βάζεις φωτιά στην αποθήκη του μαγαζιού σου δηλαδή) και απαξιώνοντας το μοναδικό προϊόν που το "Made in Greece" έχει αξία: Τον τουρισμό
Ταυτόχρονα οι πριγκηπέσες σύζυγοί μας εκχωρούσαν τις οικιακές εργασίες στις Αλβανίδες οι οποίες, και δεν είναι μομφή αυτό, ανοικοδόμησαν με τα ελληνικά ευρώ την Αλβανία όπως οι Έλληνες μετανάστες του 60 έκτισαν με τα γερμανικά μάρκα την Ελλάδα.
Και εμείς, οι άντρες, βιαστήκαμε να εκχωρήσουμε τις βαρετές και βρώμικες δουλειές (πλύσιμο και επισκευές αυτοκινήτου, βαψίματα και μικρομαστροριές σπιτιού) σε αλλοδαπούς ώστε να μην βρωμίσουμε τα τρυφερά χεράκια μας. Εξάλλου, χρήματα υπήρχαν (ή νομίζαμε ότι υπήρχαν)
Ορισμένοι δε συμπολίτες μας θεωρούν ιδιαίτερα υποτιμητικό για την χώρα να πουλάει τουρισμό και υποτιμητικό για τους εαυτούς τους να γίνουν τα «γκαρσόνια της Ευρώπης». Βλέπετε, η ευγενική τους καταγωγή δεν θα επέτρεπε κάτι τέτοιο....
Ακόμα και οι βορειοελλαδίτες που φώναζαν για τις επιχειρήσεις που μετακόμιζαν στην Βουλγαρία, ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ, ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ, περνούσαν ομαδικά στην διπλανή χώρα για να πάνε στην πόλη του Σαντάνσκι (20 χλμ. Από τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα) για φτηνούς γιατρούς, φτηνά ψώνια ακόμα και φτηνό sex (είπε κανείς τίποτα για ανταγωνιστικότητα?)
Όσο για τα βλαστάρια μας, τα δε αρσενικά ονειρεύονταν να γίνουν ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ γραβατωμένοι managers με Rolex στο χέρι και Porsche στο γκαράζ ενώ τα θηλυκά ονειρεύονταν αντίστοιχους γαμπρούς. Εννοείται ότι για υποδεέστερες δουλειές (ή γαμπρούς) ούτε να το σκεφτούν. Εξάλλου, τόσα προσόντα να πάνε χαμένα? Όχι, καλύτερα η ανεργία παρά να λερώσω τα χέρια μου εγώ ο «πτυχιούχος» της σχολής των άλλων 1000+ πτυχιούχων (ετησίως) σαν και μένα….
Πού όμως θα βρεθούν τόσα ευρώ για να πληρωθούν όλα αυτά? Τι και σε πόσες ποσότητες πρέπει να εξάγουμε ώστε να εισάγουμε τις BMW και τι Plasma TV των 42’’.
Ή, όπως έλεγε και αείμνηστος καθηγητής μου κος Σταυρόπουλος στην Βιομηχανική Πειραιά στις αρχές τις δεκαετίας του 80, "πόσα σακιά ελληνικές πατάτες και πόσοι φραπέδες πουλημένοι στους τουρίστες χρειάζονται για την εισαγωγή ΜΙΑΣ μοτοσικλέτας Suzuki?"
Και πώς θα χρηματοδοτηθούν τα ελλείμματα που σου δημιουργούν οι φορο-εισφορο-κλέπτες, οι κακοπληρωτές και τα λαμόγια. Και πώς θα χρηματοδοτηθούν οι απαιτήσεις του σπάταλου κράτους με τους απαιτητικούς πολίτες?
Οι απαντήσεις ήρθαν από μόνες τους:
ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ στο οποίο, επιτρέψτε μου για το αιρετικό της άποψης, έχουμε ευθύνη όλοι μας!
Βλέπετε, όλοι σε τέτοιες περιόδους ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΗΣ οικονομικής ανωμαλίας και ανασφάλειας, όλοι ψάχνουμε τον αποδιοπομπαίο τράγο και όλοι ρίχνουμε τις ευθύνες στους διπλανούς μας, ξεχνώντας τις ΔΙΚΕΣ μας ευθύνες.
Αναλογιστείτε μόνο τους καβγάδες στα blog, στα καφενεία, στους δρόμους. Όλοι εναντίον όλων. Δάσκαλοι εναντίον στρατιωτικών, στρατιωτικοί εναντίον αστυνομικών, αστυνομικοί εναντίον εφοριακών, ιδιωτικοί ενάντια σε δημόσιους και η λίστα δεν έχει τελειωμό. Παντού μια κατάσταση «διαίρει και βασίλευε» που βολεύει ορισμένους….
Και φυσικά όλοι εναντίον των περίφημων "ΛΑΜΟΓΙΩΝ", μιας αόριστης έννοιας που έχει ενσκήψει προσφάτως στο ελληνικό λεξιλόγιο. Μία έννοια βολική που, μέσα στο κλίμα της εποχής, επικολλάται επί δικαίων και αδίκων και τείνει να συνοδεύει όποιους τυγχάνει να έχουν καλύτερο σπίτι, αυτοκίνητο, σκάφος, γυναίκα από εμάς χωρίς βέβαια να εξετάζεται ο ΤΡΟΠΟΣ που αυτά αποκτήθηκαν (ο οποίος μπορεί να είναι και νόμιμος).
Το τραγικό βέβαια είναι ότι κάπου βαθιά μέσα μας ΟΛΟΙ ζηλεύουμε τα λαμόγια. Και όλοι μας (ας μου επιτραπεί αυτή η γενίκευση), αν ανακαλύπταμε μία λαμογιά που δεν επέσυρε ευθύνες, θα την εκμεταλλευόμαστε δεόντως ώστε να αποκτήσουμε και εμείς το Cayen, Rolex, εξοχικό που ονειρευόμαστε.
Και θα ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΣΑΜΕ πλήρως για την επίπτωση της πράξης μας στην πατρίδα ("ωχ αδερφέ, εγώ θα σώσω την Ελλάδα? Επιτέλους, τώρα θα μπορέσω ΚΑΙ ΕΓΩ να πάρω εκείνο το AUDI")
Και έτσι φίλοι μου ξεπουλήσαμε ΟΛΟΙ μας την Ελλάδα…
Και την ξεπουλήσαμε φτηνά.
Την ξεπουλήσαμε για Cayen, Mercedes, Audi, BMW και Lexus.
Την ξεπουλήσαμε για Rolex, για Gant, για Polo Ralh Loren, για Burbery, για Cucci και για Luis Vuiton.
Την ξεπουλήσαμε για smart phones κινητά που ψήνουνε και καφέδες, για iPod, iPad, iPhone και για τηλεοράσεις Plasma 42’’ με home cinema.
Την ξεπουλήσαμε για ξαπλώστρες στην Ψαρού, για δείπνα στο Nammos και για Χριστούγεννα στο Γκσταάντ.
Και ακόμα και αν δεν αποκτήσαμε ποτέ τα παραπάνω, ΘΕΛΗΣΑΜΕ να αποκτήσουμε. Και τα «θέλω» μας αυτά είχαν πολύ μεγάλη ένταση.
Και τρέξαμε να δανειστούμε για να ζήσουμε πλούσια, όσο μπορούσε ο καθένας. Και ξεπουλήσαμε ΟΛΟΙ την πατρίδα γιατί είμαστε ΟΛΟΙ τόσο αφελείς που πιστέψαμε ότι μπορούμε να ζήσουμε όπως άλλοι, πλουσιότεροι λαοί, που ζουν σε άλλους, πλουσιότερους τόπους.
Γιατί, ναι φίλοι μου, δεν είναι όλοι οι τόποι και όλοι οι λαοί πλούσιοι. Και ο δικός μας τόπος και λαός, συγκριτικά με άλλους, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ πλούσιος, ΕΙΝΑΙ ΦΤΩΧΟΣ. Ταυτόχρονα βέβαια δεν παύει να είναι πιο πλούσιος από άλλους που είναι πιο φτωχοί από εμάς.
Βλέπετε φίλοι μου, οι Γερμανοί είναι πλούσιοι γιατί έχουν πλουτοπαραγωγικές πηγές και πειθαρχημένο λαό. Οι Αμερικάνοι και οι Ρώσοι ζουν σε αντίστοιχα πάμπλουτες (από άποψη πλουτοπαραγωγικών πηγών) χώρες και ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ που είναι υπερδυνάμεις. Η δύναμη των Ιαπώνων, που ζουν σε χώρα με ΜΗΔΕΝΙΚΕΣ πλουτοπαραγωγικές πηγές, είναι η πειθαρχία του λαού τους ενώ των Κινέζων είναι το πλήθος του λαού τους.
Αντίθετα η Ελλάδα δεν διαθέτει παρά μόνο τουρισμό, ναυτιλία και λίγο βωξίτη στον Παρνασσό. Το οποίο μάλιστα βωξίτη ΔΕΝ είχαμε την τεχνογνωσία να εκμεταλλευτούμε και φωνάξαμε (καλώς αν με ρωτάτε) τους Γάλλους της ΠΕΣΙΝΕ την δεκαετία του 60 για να μας βοηθήσουν να τον κάνουμε αλουμίνιο και υπογράφοντας, ναι, αποικιοκρατικές συμβάσεις αλλά δίνοντας δουλειά σε ένα από τους πιο φτωχούς νομούς της Ελλάδας (Φωκίδα).
Και γι αυτό, επειδή είμαστε φτωχή χώρα, ακόμα και ο ντόπιοι ΜΕΓΙΣΤΑΝΕΣ (που αποτελούν, όπως σε κάθε χώρα, ένα απειροελάχιστο ποσοστό του πληθυσμού) είναι ΤΡΑΓΙΚΑ ΦΤΩΧΟΙ συγκριτικά με τους «συναδέλφους» των πλούσιων χωρών.
Δεν μπορούμε λοιπόν να θεωρούμε ότι ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ να ζούμε το ίδιο πλούσια με τον Γερμανό που ΣΧΕΔΙΑΖΕΙ και ΠΑΡΑΓΕΙ τις Cayen, Mercedes, Audi, BMW. Δεν μπορούμε να ζούμε σαν τον Ιάπωνα που ΣΧΕΔΙΑΖΕΙ και ΠΑΡΑΓΕΙ τα Lexus, Sony, Sharp, Toshiba. Ούτε με τον Γάλλο και τον Ιταλό των οποίων οι χώρες διαγκωνίζονται για τα πρωτεία στην μόδα. (Αυτή η τάση αντιγραφής των πλουσιότερων καθώς και οι επιπτώσεις της έχει όνομα στην επιστήμη της Οικονομικής Ανάπτυξης: "Διεθνές Μιμητικό Αποτέλεσμα")
Αλήθεια, σκεφτήκατε ποτέ πόσο ΑΚΡΙΒΑ τιμολογείται στην πιάτσα το "Made in Germany" και το "Made in Japan" ? Και πόσο φτηνά και απαξιωτικά τιμολογείται ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥΣ (και αυτό είναι τι απόλυτα τραγικό) το "Made in Greece"?
Κι όμως, εμείς τρέξαμε…
Πρώτα τα λαμόγια, βιάζοντας την πατρίδα, φορο-εισφορο-κλέπτοντας και εκμεταλλευόμενοι τις πελατειακές πολιτικές σχέσεις για να κλείνουν δουλειές πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες,
Από πίσω οι μικροί και μεγάλοι επιχειρηματίες και ελεύθεροι επαγγελματίες φοροδιαφεύγοντας και εισφοροδιαφεύγοντας συστηματικά (αφού το σύστημα/κράτος τους το επέτρεπε)
Και από πίσω όλοι εμείς οι μισθωτοί. Απαιτώντας (ή δανειζόμενοι) όλο και περισσότερα για να μπορέσουμε και εμείς να αγοράσουμε το καινούργιο αμάξι, σπίτι, κινητό. Και απαιτώντας να δουλεύουμε όλο και λιγότερο (σύνταξη στα 50) ώστε να έχουμε τον χρόνο να τα απολαύσουμε.
Και αυτά, την ίδια ώρα που στην αρχή της κρίσης (2008), τα ΠΑΝΙΣΧΥΡΑ γερμανικά συνδικάτα μετάλλου, συμφωνήσαν σε μειώσεις αμοιβών ώστε να περισωθούν οι θέσεις εργασίας τους στην κορωνίδα της πατρίδας τους, την αυτοκινητοβιομηχανία.
Πως λοιπόν αυτός ο γερμανικός λαός να μην τα βάλλει με εμάς που κάναμε ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ και που περηφανευόμαστε παλιότερα ότι κλείσαμε τα καπιταλιστικά εργοστάσια της Pirelli, Good Year, Nissan και τόσα άλλα?
Ο συνδυασμός λοιπόν των ανωτέρω εκτόξευσε το κόστος παραγωγής στην Ελλάδα. Αυτό με την σειρά του, σε συνδυασμό με την πλήρη απαξίωση του "Made in Greece" καταβαράθρωσε την ανταγωνιστικότητα.
Έτσι, ακόμα και η βασική μας πλουτοπαραγωγική πηγή, ο τουρισμός, έγινε πανάκριβη, στρέφοντας ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΜΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΕΣ σε ξένους, πιο συμφέροντες προορισμούς διακοπών.
Για να μην αναφέρω το ακόμα τραγικότερο, ότι οι ασχολούμενοι με τον τουρισμό στην βιασύνη τους να αγοράσουν ή να ξοφλήσουν την καινούργια Mercedes δεν δίστασαν να ΒΙΑΣΟΥΝ τις ομορφιές αυτού του τόπου με εκτρώματα, πυρκαγιές, χωροταξικές και περιβαλλοντολογικές παραβάσεις ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ το προϊόν που ΟΙ ΙΔΙΟΙ πωλούσαν (κάτι σαν να βάζεις φωτιά στην αποθήκη του μαγαζιού σου δηλαδή) και απαξιώνοντας το μοναδικό προϊόν που το "Made in Greece" έχει αξία: Τον τουρισμό
Ταυτόχρονα οι πριγκηπέσες σύζυγοί μας εκχωρούσαν τις οικιακές εργασίες στις Αλβανίδες οι οποίες, και δεν είναι μομφή αυτό, ανοικοδόμησαν με τα ελληνικά ευρώ την Αλβανία όπως οι Έλληνες μετανάστες του 60 έκτισαν με τα γερμανικά μάρκα την Ελλάδα.
Και εμείς, οι άντρες, βιαστήκαμε να εκχωρήσουμε τις βαρετές και βρώμικες δουλειές (πλύσιμο και επισκευές αυτοκινήτου, βαψίματα και μικρομαστροριές σπιτιού) σε αλλοδαπούς ώστε να μην βρωμίσουμε τα τρυφερά χεράκια μας. Εξάλλου, χρήματα υπήρχαν (ή νομίζαμε ότι υπήρχαν)
Ορισμένοι δε συμπολίτες μας θεωρούν ιδιαίτερα υποτιμητικό για την χώρα να πουλάει τουρισμό και υποτιμητικό για τους εαυτούς τους να γίνουν τα «γκαρσόνια της Ευρώπης». Βλέπετε, η ευγενική τους καταγωγή δεν θα επέτρεπε κάτι τέτοιο....
Ακόμα και οι βορειοελλαδίτες που φώναζαν για τις επιχειρήσεις που μετακόμιζαν στην Βουλγαρία, ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ, ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ, περνούσαν ομαδικά στην διπλανή χώρα για να πάνε στην πόλη του Σαντάνσκι (20 χλμ. Από τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα) για φτηνούς γιατρούς, φτηνά ψώνια ακόμα και φτηνό sex (είπε κανείς τίποτα για ανταγωνιστικότητα?)
Όσο για τα βλαστάρια μας, τα δε αρσενικά ονειρεύονταν να γίνουν ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ γραβατωμένοι managers με Rolex στο χέρι και Porsche στο γκαράζ ενώ τα θηλυκά ονειρεύονταν αντίστοιχους γαμπρούς. Εννοείται ότι για υποδεέστερες δουλειές (ή γαμπρούς) ούτε να το σκεφτούν. Εξάλλου, τόσα προσόντα να πάνε χαμένα? Όχι, καλύτερα η ανεργία παρά να λερώσω τα χέρια μου εγώ ο «πτυχιούχος» της σχολής των άλλων 1000+ πτυχιούχων (ετησίως) σαν και μένα….
Πού όμως θα βρεθούν τόσα ευρώ για να πληρωθούν όλα αυτά? Τι και σε πόσες ποσότητες πρέπει να εξάγουμε ώστε να εισάγουμε τις BMW και τι Plasma TV των 42’’.
Ή, όπως έλεγε και αείμνηστος καθηγητής μου κος Σταυρόπουλος στην Βιομηχανική Πειραιά στις αρχές τις δεκαετίας του 80, "πόσα σακιά ελληνικές πατάτες και πόσοι φραπέδες πουλημένοι στους τουρίστες χρειάζονται για την εισαγωγή ΜΙΑΣ μοτοσικλέτας Suzuki?"
Και πώς θα χρηματοδοτηθούν τα ελλείμματα που σου δημιουργούν οι φορο-εισφορο-κλέπτες, οι κακοπληρωτές και τα λαμόγια. Και πώς θα χρηματοδοτηθούν οι απαιτήσεις του σπάταλου κράτους με τους απαιτητικούς πολίτες?
Οι απαντήσεις ήρθαν από μόνες τους:
** ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕΙΣ. Αν μπορούσες, τότε θα ήσουν το οικονομικό παράδοξο στην παγκόσμια οικονομία.
** ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ. Η μόνη μας ελπίδα είναι να τον πληρώσουν όλοι.
** Τόσα χρόνια η ανταγωνιστικότητα διορθώνονταν με υποτιμήσεις που αφαιρούσαν εμμέσως εισόδημα από τους πολίτες και έκαναν την οικονομία ανταγωνιστικότερη.
Τώρα αυτό τέλος! Απολαύσαμε την συναλλαγματική σταθερότητα του ευρώ εισάγοντας και αγοράζοντας σωρηδόν.
Και τώρα, το οικονομικό σύστημα, αφού δεν μπορεί να μας τα πάρει έμμεσα (μέσω υποτίμησης) μας τα παίρνει ΑΜΕΣΑ.
** Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ΔΕΝ φταίνε η αγορές για την ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ του προβλήματος.
Το πρόβλημα το δημιουργήσαμε οι ίδιοι και απλά οι αγορές (μέσω της παγκόσμιας και ταχύτατης κυκλοφορίας χρήματος και πληροφορίας) το μεγέθυναν, ίσως και υπερβολικά ώστε να κερδίσουν.
Εξάλλου, όπως είπε και κάποιος γκουρού, «δεν είναι παράνομο να εκμεταλλεύεσαι τον βλάκα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου