Οι αγανακτισμένοι

Με αφορμή το άρθρο του Δημήτρη Μητρόπουλου της 28/5/11 στα Νέα, ξεκίνησε μία ανταλλαγή απόψεων στο Facebook μεταξύ εμού και δύο αγαπητών μου φίλων και παλαιών συμμαθητών σχετικά με τις δύο φράσεις με τις οποίες έκλεινε το άρθρο.

Συγκεκριμένα ο αρθρογράφος, αφού εξέφραζε κάποιες απόψεις σχετικά με την αποτελεσματικότητα του εγχειρήματος των αγανακτισμένων (τελικά κάθε πράξη κρίνεται εκ του αποτελέσματος) έκλεινε το άθρο του με τις εξής φράσεις:

Και το πρόβληµα µε τις πλατείες είναι ότι περισσεύει η µοδάτη διαµαρτυρία, αλλά σπανίζει ο ιδεολογικός προβληµατισµός. Κάτι που είναι ίδιον της επιφανειακής εποχής µας. Οι σηµερινοί αγανακτισµένοι είναι οι χθεσινοί κακοµαθηµένοι.


Τα σχόλια στο Facebook έχουν ως εξής:

Γιώργος: Χωρίς να υπονοώ ότι διαφωνώ με τους "αγανακτισμένους", τολμώ να πώ ότι βλέπω αλήθειες. Ειδικά οι δυο τελευταίες προτάσεις του κειμένου....


Νίκος : Tα κινήματα της πλατείας ζητούν άμεση δημοκρατία. Αυτό κι αν είναι ριζοσπαστική πολιτική πρόταση

Γιώργος:  Νίκο θα μπορούσαμε να συζητάμε ώρες. Προσωπική μου άποψη είναι ότι η "άμεση δημοκρατία" είνα απλά μια ουτοπία... Επίσης, βλέποντας εικόνες από την πρωτόγνωρη (ως προς την μορφή της) εκδήλωση, νομίζω ότι εικόνες "αναξιοπαθούντων" συμμετοχόντ...ων που κατεβαίνουν στην εκδήλωση με τις Harley και τις BMW 1200 RS των 17.000+ ευρώ και με τα μοδάτα Rayban των 120+ ευρώ επιβεβαιώνουν ότι οι τελευταίες 2 προτάσεις του άρθρου μπορεί να μην είναι απόλυτα σωστές αλλά δεν είναι και απόλυτα λάθος......

Γιάννης: Γιώργο, από πότε ένα ζευγάρι Rayban έγινε τεκμήριο ευημερίας??? Εχω και εγώ ένα, και η γυναίκα μου άλλο ένα, αλλά σπάμε εδώ και μέρες το κεφάλι μας να βρούμε λύση, πώς θα ζεσταίνουμε το σπίτι μας από τον Οκτώβριο, γιατί δεν έχουμε να πληρώνουμε 2,50 ευρώ / λίτρο το πετρέλαιο!!!!!!!

Συνεχίζω λοιπόν την κουβέντα και αναμένω σχόλια από τους αγαπητούς φίλους:
 
Γιωργος: Φίλε Γιάννη. Θα πρέπει να σταθούμε στο πνεύμα και όχι στο γράμμα του σχολίου μου, πνεύμα το οποίο συμπυκνώνεται στο ότι συμφωνώ ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΑ με τους αγανακτισμένους. Γίνομαι πιο συγκεκριμένος:
 
ΣΥΜΦΩΝΩ με τον απολυμένο που αγωνιά γιατί δεν βρίσκει για δουλειά ΠΑΡΑ ΤΟ ΟΤΙ ΨΑΧΝΕΙ και παράλληλα βλέπει τα έξοδα της οικογένειάς του να αυξάνονται μέρα με την μέρα.
 
ΣΥΜΦΩΝΩ με τον απολυμένο που αναγκάστηκε να συμβιβαστεί με μία κακοπληρωμένη ανασφάλιστη δουλειά που δεν του επιτρέπει να πληρώσει τα σχολεία των παιδιών του και άλλα βασικά (λίγο προσοχή εδώ γιατί τα "βασικά" είναι μία έννοια που ξεχειλώνει εύκολα όπως αναλύω και παρακάτω)

ΣΥΜΦΩΝΩ με τον εργαζόμενο (σαν εμάς, όλους) που αναγκάστηκε να συμβιβαστεί σε μείωση του μισθού του, γεγονός που του στερεί τα βασικά (πάλι τα "βασικά" εδώ) ή τον έχει φεσώσει ο εργοδότης του χρησιμοποιώντας πολλές φορές την κρίση σαν πρόσχημα , η οποία κρίση, όλως τυχαίως, εκείνον (τον εργοδότητη) δεν τον έχει αγγίξει στο παραμικρό με αποτέλεσμα αυτά που δεν δίνει στους εργαζομένους του να τα χαλάει στα μπουζούκια

ΣΥΜΦΩΝΩ με τον νέο που έλιωσε παπούτσια ψάχνοντας για ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ δουλειά και δεν βρήκε τίποτα

ΣΥΜΦΩΝΩ με τον νέο που αναγκάστηκε να συμβιβαστεί με μία κακοπληρωμένη ανασφάλιστη δουλειά που δεν του επιτρέπει να έχει τα βασικά ώστε να ξεκινήσει την ζωή του (λίγο προσοχή πάλι εδώ με τα "βασικά")

ΔΙΑΦΩΝΩ όμως με τον απολυμένο ή τον νέο που περιμένουν να τους χτυπήσουν την πόρτα για να τους δώσουν δουλειά και στο μεταξύ περνάνε το καιρό τους με φραπέδες.

ΔΙΑΦΩΝΩ με αυτούς που απορίπτουν δουλειές γιατί δεν είναι ανάλογες των "προσόντων" τους ή δεν είναι "αξιοπρεπείς".

Δεν υπάρχει "αναξιοπρεπής" δουλειά. Η "χειρότερη" δουλειά είναι πιο αξιοπρεπής από την ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ανεργία. Για μένα προσωπικά, καλύτερα σουβλατζής πτυχιούχος ΕΜΠ παρά άνεργος πτυχιούχος ΕΜΠ.

Και αλήθεια ποιά είναι η "χειρότερη" ή "καλύτερη" δουλειά? Όλες οι δουλειές είναι οι καλύτερες αν σου επιτρέπουν να ζήσεις εσένα και την οικογένειά σου χωρίς να απλώνεις χέρι στην σύνταξη του μπαμπά για χαρτζιλίκι.

ΔΙΑΦΩΝΩ με όσους ξεχειλώνουν την έννοια της "βασικής ανάγκης" εντάσσοντας σε αυτές τα Rayban (να τα Rayban Γιάννη) τις βερμούδες Hugo Boss οι οποίες κάνουν 100 ευρώ (το 1 μπατζάκι !!!), τις δόσεις των Harley και BMW.

ΔΙΑΦΩΝΩ με όσους διαμαρτύρονται γιατί έχουν αρκετά χρήματα για να αγοράσουν το iPAD (αλήθεια, πως ζούσαμε σήμερα χωρίς αυτό, αναρωτιέμαι), να αγοράσουν το κινητό των 400+ και να πληρώσουν τον λογαριασμό της κινητής μέσω της οποίας σέρφαραν όλη μέρα στο Internet μέσω του 400+ κινητού τους. Και πιστεύουν ότι για κάποιο λόγο ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ όλα τα ανωτέρω και μάλιστα με τον πρώτο μισθό από την δουλειά τους (την οποία μάλιστα έπρεπε να βρουν πίνοντας φραπέ)

Αυτοί λοιπόν εντάσονται στην "μοδάτη" διαμαρτυρία και στους "κακομαθημένους" του άρθρου στα ΝΕΑ.

Όσον αφορά τώρα το πετρέλαιο που θα φτάσει τα 2.5 ευρώ έχω να πώ ότι καλά θα κάνουμε όλοι να συνηδειτοποιήσουμε ότι ΟΠΟΙΑ λύση από τις διαθέσιμες και να επιλεγεί (η σημερινή λύση, αναδιαρθρώσεις, χρεωκοπίες, επιστροφές στην δραχμή, όποια και να επιλεγεί) τελικά τον λογαριασμό θα τον πληρώσουμε εμείς οι αδύναμοι. Και το πετρέλαιο, ΟΠΟΙΑ λύση και να επιλεγεί,  2.5 ευρώ θα το πληρώσεις.

Λυπάμαι αν σας χαλάω το όνειρο, αλλά έτσι είναι. Και είναι έτσι γιατί τόσο η κρίση όσο και η λύση της είναι απλά (ίσως όχι τόσο απλά) μαθηματικά μαζί με λίγη θεωρία του χάους. Μαθηματικά για τα οποία πιθανολογώ ότι υπάρχει άγνοια. Αλήθεια, θα ήθελα να ακούσω την προτεινόμενη οικονομική λύση. Γιατί η μόνη λύση την οποία δεν θα την πληρώσουμε όλοι είναι η κομουνιστική (γιούργια να τα πάρουμε από τον Λάτση), λύση που δεν νομίζω ότι βρίσκει πολλούς σύμφωνους. Χώρια που πάλι το πετρέλαιο θα πάει στα 2.5 (τα μαθηματικά βλέπεις)

Και θέλετε αναλυτική και πλήρη κατάθεση των απόψεών μου περί της σημερινής  κρίσης είμαι πρόθυμος να την καταθέσω. Εκτιμώ όμως ότι ξεπερνάνε κατά πολύ το εύρος ενός post.

Μία πρώτη, περισσότερο φιλοσοφική και λιγότερο μαθηματική, ανάλυση του προβλήματος σε ένα απότα πρώτα μου άρθρα από την κρίση "Ξαπλώστρες στην Ψαρού και Χριστούγεννα στο Γκστάαντ"