Θεωρία των παιγνίων ή "Εσύ που ήσουν όταν ασελγούσαν στην σάρκα της Δημοκρατίας"

Παραθέτω δύο θαυμάσια μηνύματα που μου προώθησαν φίλοι και που υπενθυμίζουν την αυτοκριτική που πρέπει να κάνουμε όλοι μας. Γιατί η αυτοκριτική (και η αυτογνωσία) του ευατού μας πρέπει να προηγείται της κριτικής που κάνουμε σε άλλους....

Πριν όμως αρχίσουμε να μουτζωνόμαστε, να κατηγορούμε τους ευατούς μας και την φυλή μας για όλα τα δεινά που μας βρήκαν και πριν προβούμε σε μαζικά χαρακίρια, θα πρέπει να αναρωτηθούμε μήπως τελικά οι συμπεριφορές που αναλύονται στα συνημμένα μηνύματα δεν είναι τελικά αποτέλεσμα τις δικιάς μας, ελληνικής διοσυγκρασίας αλλά μήπως ακολουθούν κάποιους γενικότερους και, τελικά, αναμενόμενους κανόνες συμπεριφοράς.

Βλέπετε εκεί που τέμνονται οι 4 (ολογράφως τέσσερεις) διαφορετικές επιστήμες των Μαθηματικών, Οικονομίας, Κοινωνιολογίας και Ψυχολογίας, υπάρχει η Θεωρία των Παιγνίων που αναλύει ακριβώς αυτό. Πως δηλαδή ενώ το κάθε άτομο λειτουργεί λογικά για την προώθηση του ατομικού του συμφέροντος, επειδή όλοι κάνουν το ίδιο, το ατομικό συμφέρον του καθενός -και τελικά όλων- πλήττεται περισσότερο.

Διαβάστε τα συνημμένα μηνύματα και στην συνέχεια το άρθρο για την Θεωρία των Παιγνίων του Γιαννου Β. Μπενοπουλου στην Καθημερινή.

<<<< ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΩΤΟ >>>>

ΕΣΥ ΠΟΥ ΗΣΟΥΝ ???????

Έχω βουλιάξει κι εγώ μές τη συλλογική κατήφεια, μες την κατάθλιψη...
Φοβάμαι, ανησυχώ, θλίβομαι, αναρωτιέμαι για το μέλλον των παιδιών μου, για το γκρέμισμα των ονείρων μου και των μακρυχρόνιων προσπαθειών μου...

Αλλά ακόμα και αυτά καλύπτονται από την βαθιά μου οργή...
Πού ήμουν όλα αυτά τα χρόνια εγώ;
Πού ήσουν όλα αυτά τα χρόνια εσύ, εαυτέ μου;

Πού ήσουν όταν μας κοροϊδευαν, μας ξεπουλούσαν, μας πέταγαν τα πλαστικά όνειρα στη μούρη κι εσύ τα κυνηγούσες;

Πού ήσουν όταν ο γιατρός σού ζητούσε το φακελλάκι για να σε κάνει καλά και αντί να τον καταγγείλεις τον πούστη, τον πλήρωνες αποκαλώντας τον "γιατρέ μου"?

Πού ήσουν όταν έβλεπες τους μεγαλοδικηγόρους να γίνονται μοντελάκια ζωής στην τηλεόραση και να κόπτονται για το κοινό καλό και το δίκαιο, δηλώνοντας 10,000 ευρώ εισόδημα...
"Πόσο καλά τα λέει ο πούστης..." έλεγες....

Πού ήσουν όταν έδινες το μπαξίσι στην πολεοδομία αντί να του δώσεις γροθιά στη μούρη του καργιόλη αλλά μετά δεν θα έβγαινε η άδεια της πολυπόθητης οικοδομής μικρό λαμόγιο ελληνάρα...

Το σάλιο σου γαργάρα και έδινες τη μιζούλα στον πολεοδόμο, στον ικατζή που σου έκανε τον ελεγχο στην επιχειρησούλα σου, στον εφοριακό που ανακάλυψε τις δικές σου λαμογιές... Κάλλιο να πληρώσεις 10 σε αυτόν παρά 50 στο κράτος.

Πού ήσουν όταν έτρεχες στα γραφεία των βουλευτών για να τους παρακαλέσεις να βολέψουν το σπλάχνο σου, το άχρηστο σπλάχνο σου, που δεν κατάφερε να κάνει τίποτα περισσότερο στη ζωούλα του από το να γλύφει κατουρημένες ποδιές και βρώμικους κώλους...

Πού ήσουν όταν ανταγωνιζόσουν στις συγκεντρώσεις των προβάτων (ωπ! κομμάτων ήθελα να πω), με τους λοιπούς "συντρόφους" για το ποιος θα σηκώσει τη μεγαλύτερη σημαία...

Πού ήσουν όταν ξελαρυγγιαζόσουν λαμόγιο για το δίκαιο του λαού, πηδώντας πάνω κάτω μόλις έβλεπες φακό για να σιγουρευτείς ότι θα σε δει ο πολιτευτής που θα σε βάλει εποχιακό, συμβασιούχο στο δήμο... άλλος ένας στην πλάτη των υπολοίπων που θα καθαρίζει φασόλια στο οκτάωρό του (όχι ρε!!! πλέον μπαίνεις στο φέισμπουκ, έχεις εξελιχθεί)

Πού ήσουν μικρομεγαλεπιχειρηματία όταν μαγείρευες τα δικά σου βιβλία για να πληρώσεις λιγότερα, για να πάρεις το τέρας suv που θα κάλυπτε τη μικροτσούτσουνη ύπαρξή σου με το μέγεθός του...

Πού ήσουν μαντάμ σουσού όταν γελούσες σαν ηλιθία στη δασκάλα του παιδιού σου που μαλακίες έμαθε, μαλακίες το μαθαίνει, όταν αναγνώριζες τις μαλακίες που κάνουν στο παιδί αλλά πού να τρέχεις τώρα έχεις κι άλλες δουλειές...
Αλλωστε το παιδί θα το στείλουμε στο Λονδίνο να σπουδάσει... εκεί θα καλυφθούν όλες οι ανεπάρκειες του δικού μας εκπαιδευτικού συστήματος...

Πού ήσουν συνδικαλιστή της πλάκας και του ελέους όταν με τη δύναμη που σου δίνει το ότι βολεύτηκες σε μια γαμημένη δημόσια επιχείρηση, κατέβαζες τους διακόπτες μιας ολόκληρης χώρας, δημιουργώντας τόσα προβλήματα, ίσα για να διαμαρτυρηθείς/εκβιάσεις για τα δικά σου μικροσυμφέροντα...

Πού ήσουν όταν το ελληνικό όνειρο έσκασε μύτη; αγόραζες πορτοκαλιές εφημερίδες λαμόγιο και έπαιζες χρηματιστήριο λες και είναι λοτταρία...
Πού ήσουν όταν εταιρείες ανύπαρκτες, με ένα γραφειάκι 2χ3 και 1 άτομο προσωπικό, χτύπαγαν λίμιτ απ κάθε μέρα...
Πού ήσουν όταν έπαιρνες μετοχοδάνεια και υποθήκευες τα χωραφάκια του παππού, πιστεύοντας ότι θα γίνεις πλούσιος σε ένα μήνα (και πολύ λέω)...

Πού ήσουν όταν το χέρι σου πετάει τα σκουπίδια, δεξιά και αριστερά μέσα στο δάσος, όταν γεμίζεις τις παραλίες αποτσίγαρα και πλαστικά ποτήρια φραπέ (όχι φραπέ ρε πια, φρέντο ελεος, πού ζεις;)

Πού ήσουν όταν το παιδί σου ουρλιάζει στο αυτί του διπλανού, αδιαφορώντας για την ύπαρξή του (όλοι να καούν ρε, εγώ θα φάω τα κεφτεδάκια μου και είμαι μια χαρά... γκρααααααου)

Πού ήσουν όταν έβλεπες τα σκάνδαλα να σκάνε το ένα μετά το άλλο... όταν οι θρησκευτικοί "άρχοντες" αποδεικνύονταν κοσμικότεροι των κοσμικών απατεώνων... σταμάτησες να παντρεύεσαι, να βαφτίζεις, να συμμετέχεις στα κοινά της εκκλησίας επρος ένδειξιν της
αηδίας σου;
Σιγά ρε.. όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη...

Πού ήσουν όταν η χώρα σου καιγόταν απ' άκρη σε άκρη... πού ήσουν όταν λίγο έλειψε να χαθεί η Ολυμπία, πήρες το τριχίλιαρο πρόβατο και έσκασες... τουμπεκί ψιλοκομμένο... και ναι! τους ξαναψήφισες.. ξανά και ξανά και ξανά...

Πού ήσουν όταν τα ροζ πλημμύρισαν τη ζωή σου... έσκυψες κι εσύ στην κλειδαρότρυπα αυτό έκανες.. τι είπε, τι έκανε, πήρε καλά την πίπα; και για το πάπλωμα κουβέντα κανείς... για την ταμπακέρα σιωπή...

Όλοι βολεμένοι στον μικρόκοσμό τους.. .ποιος θα έχει την πιο μεγάλη τζιπούκλα, την πιο γαμάτη γκόμενα, την πιο σικ γυναίκα, τα πιο όμορφα παιδιά... τις πιο καλές σπουδές, το πιο γαμάτο σπίτι, το πιο μεγάλο τζάκι, το πιο άνετο σαλόνι, το πιο βαθύ καναπέ, την πιο μεγάλη
πλασμα(τική) τηλεόραση, το πιο σύγχρονο ηχοσύστημα... τις πιο σικάτες διακοπές, τις πιο
χλιδάτες αποδράσεις, τις πιο γκλαμουράτες εξόδους...

Και δανειζόσουν λαμόγιο, δανειζόσουν...
όχι χρήμα... χρόνο δανειζόσουν...

Και απλά ο χρόνος τέλειωσε...
Κάποτε θα ερχόταν η ώρα... νομοτελειακό είναι....

Τώρα μη φωνάζεις λαμόγιο, απατεωνίσκε...
Αποδέξου και μη φωνάζεις...
Γιατί ΦΤΑΙΣ για ΟΛΑ...
ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ...
ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ...

Καιρός είναι να κάνουμε μια καλή αυτοκριτική...
να πούμε εγώ φταίω και να δούμε πώς θα καθαρίσουμε τα σκατά που ΕΜΕΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΜΕ...
που εμείς ΑΦΗΣΑΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΠΝΙΞΟΥΝ...

Σταμάτα λοιπόν τις κορώνες, κατέβασε τους τόνους της "δίκαιης αγανάκτησής" σου & σκέψου τη δική σου συμμετοχή, τα δικάσου λάθη...

<<<< ΜΗΝΥΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ >>>>

"Στη σάρκα της δημοκρατίας ασέλγησα κι εγώ"

Kριση που δεν είναι μονο λογιστική, κρίση που...δεν αποτυπώνεται μονο σε οικονομικα μεγεθη, αλλα είναι κριση βαθυτατη και ριζωμενη πια στις ζωες ολων μας.

Ειναι κριση αξιων,νοοτροπιας και ηθους. Ειμαι ενας πολιτης που ζω και εργαζομαι στη χωρα αυτή και θεωρω τον εαυτο μου μοναδικο και αναντικαταστατο, σπανιο ειδος της ανθρωπινης αλυσιδας που ολοι πρεπει να φροντιζουν για μενα, γιατι ...εχουμε δημοκρατια.

Γειτονα,συμπολιτη,συνανθρωπε, μπορει να μην καταχραστηκα δημοσιο χρημα, μπορει να μην εγινα πολιτικος, μπορει να μην εχτισα βιλες, μπορει να μην εκανα χλιδατους γαμους στο εξωτερικο, μπορει να μη μπηκα σε κοτερο ποτε μου, αλλα σε εκλεψα και εγω και σε θα σε κλεβω συνεχεια και καθημερινα, γιατι ειμαι συμφεροντολογος,ατομιστης ,ναρκισσος, ασυνεπης, που δεν ξερω τι θα πει αυτοκριτικη και παντα μου φταινε οι αλλοι.

Σου έκλεψα την ησυχία σου όταν για να επιδειχτώ στη γειτονια περασα απ το σπιτι σου με διαπασων τη μουσικη και την εξατμιση να μουγκριζει. Σού έκλεψα την γαληνη σου όταν προσπαθησες να περασεις τη διαβαση πεζων και εγω εστεκα αγερωχος με το 36 ατοκες δοσεις αυτοκινητο μου πανω της.

Σου έκλεψα τη θεση παρκινγκ βαζοντας οριζοντια τη μηχανη μου, γιατι στη γειτονια υπαρχω μονο εγω και η γυναικα μου πρεπει να παρκαρει χωρις να δυσκολευτει όταν ερθει απ τη δουλεια.

Σου κλεψα τη ουρα στο σουπερ μαρκετ, γιατι βιαζομουν.Σου ζητησα 120 ευρω για να σου βαλω ένα αιρ κοντισιον χωρις να σου κοψω αποδειξη. Σου πηρα 100 ευρω την ημερα για ένα δωματιο το χειμωνα σε χωριο της ελληνικης υπαιθρου, γιατι μια καντηλήθρα στην παρουσιασα για τζακι.

Μου πληρωσες 4 ευρω τον καφε και 6 ευρω τη χωριατικη και 10 ευρω το ποτο, γιατι ολοι τοσο τα εχουν. Εκμεταλλευτηκα την πετρελαικη κριση και χωρις καθυστερηση σου ανεβασα την τιμη στα καυσιμα αισχροκερδοντας εις βαρος σου, ενώ ξεχασα να τις κατεβασω όταν περασε η κριση.

Σου στερησα τα δελτια κοινωνικου τουρισμου, γιατι μπορω να αποκρυπτω εισοδηματα και να εμφανιζομαι σαν δικαιουχος. Πηρα επιδοματα και επιδοτησεις με πλασματικα στοιχεια και τωρα φωναζω να φερουν πισω τα κλεμμενα.

Σηκωσα κομματικες σημαιες, ενιωθα δεος όταν με κερναγε και με χαιρετουσε ο βουλευτης στο καφενειο, ψηφιζα για ιδιοτελεις σκοπους, ξερογλυφομουν στα πολιτικα γραφεια για να εχω έναν ανθρωπο για τις δουλειες μου και τωρα απαιτω να παει φυλακη.

Έδωσα φακελακι σε γιατρο για να σε παρακαμψω στη λιστα και να σωθώ εις βαρος σου. Λάδωσα τον μηχανικο της πολεοδομιας να κανει τα στραβα ματια μεχρι να σηκώσω το αυθαιρετο σε δασικη εκταση και μετα πηγα στο συνταγμα σε καντηλοφορια να κλαψω για τα δαση που καηκαν. Εψαξα και βρήκα γνωστο στην εφορια να γλιτώσω το προστιμο που μου επιβλήθηκε για φορολογικες παραβασεις και μετα παραπονέθηκα για τη διαπλοκη.

Προειδοποίησα με φωτεινο σινιαλο παραβατες οδηγους για υπαρξη τροχονομικου μπλοκου και μετα διαμαρτυρηθηκα γιατι η τροχαια δεν τους γραφει.

Πεταξα το αδειο πακετο τσιγαρων απ το αυτοκινητο και μετα θυμωσα με την αμελεια των αρχων να καθαρισουν τα φρεατια και να πλημμυρίσει η γειτονιά μου. Σε εμποδισα να περπατησεις ελευθερα στο πεζοδρομιο, γιατι αφησα το αυτοκινητο, μιας και πεταχτηκα για δυο λεπτα σε μια δουλεια.

Τα εβαλα με τους αλλοδαπους που μολυνουν την χωρα μου, ενώ τους εκμεταλλεύτηκα για φτηνή και ανασφαλιστη εργασια. Εβγαλα το σκυλο βολτα δηλώνοντας τη ζωωοφιλια μου αλλα ξεχναω να μαζεψω τα περιτωματα του υπονομευοντας την υγεια σου.

Εμπιστεύτηκα τους δημοσιογραφους, τους θεωρησα αυθεντιες, τους αφησα να με καθοδηγησουν. Με μπερδεψαν, με αλλοτριώσανε. Μου ειπανε πως οι γερμανοι συντακτες του Spiegel είναι ανθελληνες, ενώ ειδα την ιδια μερα οπαδους των δυο μεγαλων ομαδων να μη σέβονται την ανακρουση του εθνικου υμνου.

Μου ειπανε πως ξενοι ετοιμαζονται να αγορασουν νησια μας και ειδα Έλληνες να καταπατουν την ακτογραμμη φτιαχοντας ιδιωτικα λιμανια και να μου ζητουν χρηματα, ώστε να μου επιτρεψουν το μπανιο. Μου ειπανε πως τα σταδια των Ολυμπιακων Αγωνων φτιαχτήκανε για μενα και θα μεινουν σε μενα και ειδα να δινονται στην οικονομικη ελιτ και στις αθλητικες εταιρίες.

Μου ειπανε πως ο διαγωνισμος τραγουδιου της Εurovision είναι εθνικη υποθεση, ενώ ειδα πως είναι ένας θιασος που τρεφει το life style με χρηματα φορολογουμενων.

Μου ειπανε πως η επενδυση του χρηματιστηριου εχει εγγυημένες αποδοσεις και οι προβλεψεις είναι αισιοδοξες και ειδα μια καλοστημενη κομπινα με την ομηρια χιλιαδων μικροεπενδυτων.

Μου ειπανε πως μετα τις κραυγες των ζωντανων συνδεσεων, υστερα από μεγαλες τραγωδιες και καταστροφες, το μαχαιρι θα φτασει στο κοκκαλο και ότι θα παρακολουθουν την υποθεση και ειδα να την συγκαλύπτουν και να την ξεχνουν. (Σάμινα, σεισμοι, πυρκαγιες, χρηματιστηριο)

Μου ειπανε πως οι δημοσιογραφοι είναι οι ελεγκτες της εξουσιας και προστατες των αδυνατων και ειδα να γίνονται εκδοτες,κομιστες και διαπλεκομενοι με το κεφαλαιο και την εξουσια.

Μπερδευομαι, ρε γαμωτο, δυσκολευομαι να καταλαβω! Η σύγχυση μεγαλη...! Ενώ ηξερα πως τα τανκς που κατεβηκαν στους δρομους και κατελυσαν την δημοκρατια, αυτό ζημιωσε τη χωρα μου, ειδα πως οι αγροτες μπορουν να κλεινουν τους δρομους, οι λιμενεργατες τα λιμανια, γιατι τα αιτηματα των συντεχνιων είναι πιο πανω απ τα δικα μου δικαιωματα.

Ενώ ηξερα πως η αριστερα είναι προοδευτικο κινημα, ειδα ότι αποτελει τροχοπεδη σε κάθε μεταρυθμιση.

Ενω ηξερα πως η δεξια είναι πατριωτικο κομμα, ειδα να σαμποταρει τους θεσμους και να διαβρωνει τις αξιες και το νομιμο να γινεται ηθικο.

Ενώ ηξερα πως σοσιαλισμος είναι αναδιανομη εισοδηματος και κοινωνικη δικαιοσυνη, ειδα πλουτισμο ημετερων, σκανδαλα και κοινωνικη ανισοτητα.

Ενώ ηξερα πως ο εθνικιστης θεωρει την πατριδα του υπερ ανω ολων, ειδα να φορα τη ναζιστικη μποτα και τον αγκυλωτο σταυρο που το '41 εισεβαλε στη πατριδα του και σκοτωσε Έλληνες.

Ενώ ηξερα πως ο αναρχικος είναι φορεας επαναστατικων ιδεων και εναντιωνεται στο συστημα, ειδα να πηγαινει στις καταληψεις με ταξί, να ντυνεται με γνωστες φιρμες πολυεθνικων και να επικαλειται το ιδιο το συστημα που θελει να ανατρεψει.

Ενώ ηξερα πως ο συνδικαλιστης είναι προαγωγός τον δικαιωματων των εργαζομενων και ακαμπτος υπερασπιστης, ειδα να γινεται βουλευτης και να διαπλεκεται στα γραναζια της εργοδοσιας.

Ενώ ηξερα πως τα κομματα είναι στυλοβατες της δημοκρατιας, ειδα να αυθαιρετουν, να εμφανιζονται σαν συμμοριες και να καπηλεύονται τους θεσμους.

Και τοτε εχασα τελειως τον ελεγχο.. Ενώ ηξερα πώς είναι να φερεσαι σαν πολιτης και σαν ανθρωπος εχοντας υποχρεωσεις και δικαιωματα, προτιμησα να φερθω σαν καταναλωτης και χουλιγκανος.

Ενώ οι καλυτεροι μου φιλοι είναι Παναθηναϊκοι, πηγα στο Καραϊσκακη να τους βρισω τη μανα και να τους πεταξω φωτοβολιδες, γιατι η χαρα της νικης είναι μονο δικο μου προνομιο.

Ενώ ελεγα πως οι πολιτικοι είναι εντολοδοχοι ξενων συμφεροντων και υπηρετουν οικονομικους παραγοντες, με φανατισμο τους υποστηριζα στις εκλογες δινοντας τους μια ακομη ευκαιρια.

Και καπως ετσι εφτασα να ζω το ψέμα μου συμπολιτες.Επιδοθηκα σε ασταματητη καταναλωση προκειμενου να βρω ταυτοτητα.

Υποτιμησα τη σημασια της παιδειας και των αξιων και προτιμησα να μιμηθω το life style της τηλεορασης.

Ταυτισα την ευτυχια με το τριημερο στην Αραχωβα και το 4Χ4 τζιπ.Η αυταπατη της παντοδυναμιας μου ενισχυθηκε με την πιστωτικη καρτα... μπορουσα να αποκτησω περισσοτερα από οσα δικαιουμαι.

Χωρις εγκρατεια ζητησα να δανειστω για να απολαυσω αγαθα που εβλεπα να απολαμβανουν οι πλουσιοι και ηθελα να τους μοιασω.

Εγκατελειψα το χωριο μου για να γινω υπαλληλος των 700 ευρω. Αφησα την ποιοτητα ζωης στην υπαιθρο για να ζησω σε ένα δυαρακι στην Κυψελη. Περιφρονησα τα πανηγυρια στην επαρχια, γιατι στα μπουζουκια πια γινεται η επιδειξη και το νυφοπαζαρο.

Ενιωθα σπουδαιος αν τη Δευτερα το πρωι μιλουσα στη δουλεια για το διημερο που περασα στα χιονια η την κρεπαλη στα μπουζουκια.

Χρεοκοπησα Νεοελληνα... γιατι πια δεν ξερω τι είναι σωστο και τι λαθος,τι είναι δικαιο και τι αδικο.

ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΜΩΣ ΚΑΤΙ... δεν θα λυτρωθώ απ τα spreads ουτε απ τους οικους αξιολογησης..

Για να σηκωθω ξανα χρειαζεται περισυλλογη, συγκεντρωση και αυτοκριτικη, χρειαζεται εσωτερικη επανασταση.

Ηρθε ο καιρος να αλλαξω, γιατι αν δεν το κανω, η νεα γενια από λαμογια παραμονευει να παρει τη θεση των απερχομενων και το νέο κυμα σκανδαλων που θα παραξει ξανα το συστημα θα με βρει παλι να σκουζω σαν βικτωριανη παρθενα...'

Κλειστε τους ολους φυλακη!!!"

<<<< ΤΕΛΟΣ ΜΗΝΥΜΑΤΩΝ >>>>

Διαβάστε και το άρθρο για την Θεωρία των Παιγνίων του Γιαννου Β. Μπενοπουλου στην Καθημερινή.

Τα συμπεράσματα δικά σας.........

Καλά, είναι χαζοί αυτοί οι Γερμανοί? Ή μήπως όχι?

Σε προηγούμενη δημοσίευσή μου είχα αναφέρει ότι στις απαρχές της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης (το 2008) τα ΠΑΝΙΣΧΥΡΑ γερμανικά συνδικάτα μετάλλου, συμφωνήσαν σε μειώσεις αμοιβών ώστε να περισωθούν οι θέσεις εργασίας τους στην κορωνίδα της πατρίδας τους, την αυτοκινητοβιομηχανία.

Σύμφωνα με άρθρο της Ναυτεμπορικής με ημερομηνία 21/5/2010, η ιστορία επαναλαμβάνεται και με τους εργαζόμενους της Opel οι οποίοι συμφώνησαν (και αυτοί) σε προσωρινή μείωση των αποδοχών τους ώστε να διασωθεί η ιστορική μεν αλλά παραπαϊουσα αυτοκινητοβιομηχανία.

Τα παραπάνω γεγονότα με έκαναν να αναρωτηθώ πόσο ΗΛΙΘΙΟΙ είναι αυτοί οι Γερμανοί εργάζομενοι!!!!

Αντί να πάρουν μαθήματα από τους δικούς μας ταγούς των εργατικών δικαίων (με Doctora στην επαναστατική γυμναστική) και να αρχίζουν ατελείωτες απεργίες ώστε να ξαπλώσουν κατάχαμα την ήδη γονατισμένη Opel και να μείνουν όλοι χωρίς δουλειά, επέλεξαν να πιαστούν κορόϊδα κρατώντας τις δουλειές τους με (προσωρινά) χαμηλότερες αμοιβές.

Βλέπετε οι δικοί μας Doctors της επανάστασης ζουν με την ελπίδα ότι γονατίζοντας την οποιαδήποτε βιομηχανία θα πετύχουν την κρατικοποίησή της από την εκάστοτε κυβέρνηση (λόγω πολιτικού κόστους της ανεργίας που θα δημιουργηθεί σε περίπτωση κλεισίματός της).

Ελα μου όμως που δεν τους κάθεται πάντα με αποτέλεσμα να καταλήγουν οι ίδιοι στους λάκκους που σκάβουν. Και μετά, ζητάνε και τα ρέστα.....

Αντίθετα οι χαζογερμανοί (ξέροντας ότι κρατικοποίηση δεν επρόκειτο να δούν ούτε στα πιο βαθιά ονειρά τους) επέλεξαν άλλους δρόμους ο οποίος είχε το δυσάρεστο αποτέλεσμα τα γερμανικά αυτοκίνητα (παρά την κρίση) να εξακολουθούν να πωλούνται σαν ζεστό ψωμί σε όλη την υφήλιο. Είπε κανείς τίποτα για ανταγωνιστικότητα?

Αφήνοντας κατά μέρος την πλακίτσα, εννοείται ότι δεν μπορείς κανείς να απαξιώσει τους αγώνες του συνδικαλιστικού κινήματος μέσω των οποίων έχουν κατακτηθεί δικαιώματα που σήμερα φαντάζουν αυτονόητα (θυμηθείτε π.χ. ότι στο όχι μακρινό παρελθόν των αρχών του 20ου αιώνα, η Κυριακή ΔΕΝ ήταν αργία για όλους)

Ούτε μπορεί κανείς να παραβλέψει την αχορταγιά, την αναλγησία και, πολλές φορές, την βλακεία, των εργοδοτών-λαμογιών που επιλέγουν να κάνουν αιώνιες διακοπές πάνω σε ιδιόκτητα κότερα έχοντας αφήσει πίσω τους στάχτη, μπούρμπερη και απλήρωτους εργαζόμενους (βλέπε Λαναράς).

Απλά, όπως σε όλα έτσι και στον συνδικαλισμό, πρέπει να ισχύει το ¨παν μέτρον άριστον". Ούτε "γη και ύδωρ" στον εργοδότη, ούτε όμως και συνεχής επαναστατική γυμναστική και αγώνες για τους αγώνες.

Με άλλα λόγια, οι ηγεσίες των συνδικάτων πρέπει να είναι διορατικές ώστε να κρίνουν τις εκάστοτε μικροοικονομικές (σε επίπεδο εταιρείας και κλάδου) και μακροοικονομικές (σε επίπεδο Εθνικής Οικονομίας) συνθήκες και να κινούνται ανάλογα.

Σε απλά ελληνικά, να είναι σε θέση να κρίνουν πότε πραγματικά τους "παίρνει" να ζητήσουν το μερίδιό τους από τα κέρδη (αυξήσεις) και πότε να "κάνουνε τις κότες" ώστε να κρατήσουν τις δουλειές του κόσμου που τους ψηφίζει....

Τελικά ποιός από τους δύο "έπεσε μέσα" ?

Το 1931 ο Aldous Huxley γράφει την μελλοντολογική νουβέλα Brave New World (Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος).

Το 1948 ο George Orwell γράφει μία άλλη μελλοντολογική νουβέλα, με εκ διαμέτρου αντίθετες προβλέψεις από αυτές του Huxley. Την ονομάζει 1984, κάνοντας αναριθμητισμό του 1948.

Η νουβέλα κυκλοφορεί τελικά το 1949. Το 1984 (!!!!) κυκλοφορεί και η θαυμάσια ομόνυμη ταινία με πρωταγωνιστές τον Richard Burton και John Hurt.

Και ενώ ήδη βρισκόμαστε στην εποχή που οι δύο συγγραφείς θεωρούσαν σαν "μέλλον", εγείρεται το ερώτημα αν κάποιος από τους 2 είχε δίκιο. Και αν ναι, ποιός από τους δύο "έπεσε μέσα" στις προβλέψεις του?

Η απάντηση στο θαυμάσιο δημοσίευμα του antidogma.gr.

Με δυό λόγια? Ανατριχιάστε μαζί μας....

(Αλλη μια θεωρία για το) Ποιός και Τι φταίει για την κρίση ?

Διαβάστε την πολύ ενδιαφέρουσα δημοσίευση στο site www.olympia.gr που αναφέρεται σε μιά ακόμα θεωρία για το ποιός και τι φταίει για την σημερινή κρίση και για το πού πήγαν και εξακολουθούν να "πηγαίνουν τα λεφτά".

Μια δημοσίευση που, αν μη τι άλλο, φαίνεται εμπεριστατωμένη και η οποία καταδεικνύει τις πραγματικές μαύρες τρύπες του ελληνικού οικονομικού συστήματος, χωρίς τις συνήθεις κραυγές περί λαμογιών, δημόσιου τομέα και προσώπων γενικά που τις δημιούργησαν.

Αλλωστε, το ποιοί φταίνε, έχει μεν την σημασία του, αλλά είναι μάλλον δευτερεύουσα σε αυτή την φάση που διανύουμε.......

Διαβάστε την δημοσίευση εδώ

==> ΑΞΙΟΛΟΓΕΙΣΤΕ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΣΤΕ <==

Ξαπλώστρες στην Ψαρού και Χριστούγεννα στο Γκσταάντ

Κατηφορίζοντας χτες (4/5/2010) τις πλαγιές του Παρνασσού από το ορεινό χωριό της Δεσφίνας προς την Ιτέα και αντικρίζοντας την ήρεμη και καταγάλανη θάλασσα του κόλπου του Γαλαξιδίου, δεν μπόρεσα να βγάλω από το μυαλό μου το ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ του τόπου και τις πατρίδας μας….

ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ στο οποίο, επιτρέψτε μου για το αιρετικό της άποψης, έχουμε ευθύνη όλοι μας!

Βλέπετε, όλοι σε τέτοιες περιόδους ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΗΣ οικονομικής ανωμαλίας και ανασφάλειας, όλοι ψάχνουμε τον αποδιοπομπαίο τράγο και όλοι ρίχνουμε τις ευθύνες στους διπλανούς μας, ξεχνώντας τις ΔΙΚΕΣ μας ευθύνες.

Αναλογιστείτε μόνο τους καβγάδες στα blog, στα καφενεία, στους δρόμους. Όλοι εναντίον όλων. Δάσκαλοι εναντίον στρατιωτικών, στρατιωτικοί εναντίον αστυνομικών, αστυνομικοί εναντίον εφοριακών, ιδιωτικοί ενάντια σε δημόσιους και η λίστα δεν έχει τελειωμό. Παντού μια κατάσταση «διαίρει και βασίλευε» που βολεύει ορισμένους….

Και φυσικά όλοι εναντίον των περίφημων "ΛΑΜΟΓΙΩΝ", μιας αόριστης έννοιας που έχει ενσκήψει προσφάτως στο ελληνικό λεξιλόγιο. Μία έννοια βολική που, μέσα στο κλίμα της εποχής, επικολλάται επί δικαίων και αδίκων και τείνει να συνοδεύει όποιους τυγχάνει να έχουν καλύτερο σπίτι, αυτοκίνητο, σκάφος, γυναίκα από εμάς χωρίς βέβαια να εξετάζεται ο ΤΡΟΠΟΣ που αυτά αποκτήθηκαν (ο οποίος μπορεί να είναι και νόμιμος).

Το τραγικό βέβαια είναι ότι κάπου βαθιά μέσα μας ΟΛΟΙ ζηλεύουμε τα λαμόγια. Και όλοι μας (ας μου επιτραπεί αυτή η γενίκευση), αν ανακαλύπταμε μία λαμογιά που δεν επέσυρε ευθύνες, θα την εκμεταλλευόμαστε δεόντως ώστε να αποκτήσουμε και εμείς το Cayen, Rolex, εξοχικό που ονειρευόμαστε.

Και θα ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΣΑΜΕ πλήρως για την επίπτωση της πράξης μας στην πατρίδα ("ωχ αδερφέ, εγώ θα σώσω την Ελλάδα? Επιτέλους, τώρα θα μπορέσω ΚΑΙ ΕΓΩ να πάρω εκείνο το AUDI")

Και έτσι φίλοι μου ξεπουλήσαμε ΟΛΟΙ μας την Ελλάδα…

Και την ξεπουλήσαμε φτηνά.

Την ξεπουλήσαμε για Cayen, Mercedes, Audi, BMW και Lexus.

Την ξεπουλήσαμε για Rolex, για Gant, για Polo Ralh Loren, για Burbery, για Cucci και για Luis Vuiton.

Την ξεπουλήσαμε για smart phones κινητά που ψήνουνε και καφέδες, για iPod, iPad, iPhone και για τηλεοράσεις Plasma 42’’ με home cinema.

Την ξεπουλήσαμε για ξαπλώστρες στην Ψαρού, για δείπνα στο Nammos και για Χριστούγεννα στο Γκσταάντ.

Και ακόμα και αν δεν αποκτήσαμε ποτέ τα παραπάνω, ΘΕΛΗΣΑΜΕ να αποκτήσουμε. Και τα «θέλω» μας αυτά είχαν πολύ μεγάλη ένταση.

Και τρέξαμε να δανειστούμε για να ζήσουμε πλούσια, όσο μπορούσε ο καθένας. Και ξεπουλήσαμε ΟΛΟΙ την πατρίδα γιατί είμαστε ΟΛΟΙ τόσο αφελείς που πιστέψαμε ότι μπορούμε να ζήσουμε όπως άλλοι, πλουσιότεροι λαοί, που ζουν σε άλλους, πλουσιότερους τόπους.

Γιατί, ναι φίλοι μου, δεν είναι όλοι οι τόποι και όλοι οι λαοί πλούσιοι. Και ο δικός μας τόπος και λαός, συγκριτικά με άλλους, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ πλούσιος, ΕΙΝΑΙ ΦΤΩΧΟΣ. Ταυτόχρονα βέβαια δεν παύει να είναι πιο πλούσιος από άλλους που είναι πιο φτωχοί από εμάς.

Βλέπετε φίλοι μου, οι Γερμανοί είναι πλούσιοι γιατί έχουν πλουτοπαραγωγικές πηγές και πειθαρχημένο λαό. Οι Αμερικάνοι και οι Ρώσοι ζουν σε αντίστοιχα πάμπλουτες (από άποψη πλουτοπαραγωγικών πηγών) χώρες και ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ που είναι υπερδυνάμεις. Η δύναμη των Ιαπώνων, που ζουν σε χώρα με ΜΗΔΕΝΙΚΕΣ πλουτοπαραγωγικές πηγές, είναι η πειθαρχία του λαού τους ενώ των Κινέζων είναι το πλήθος του λαού τους.

Αντίθετα η Ελλάδα δεν διαθέτει παρά μόνο τουρισμό, ναυτιλία και λίγο βωξίτη στον Παρνασσό. Το οποίο μάλιστα βωξίτη ΔΕΝ είχαμε την τεχνογνωσία να εκμεταλλευτούμε και φωνάξαμε (καλώς αν με ρωτάτε) τους Γάλλους της ΠΕΣΙΝΕ την δεκαετία του 60 για να μας βοηθήσουν να τον κάνουμε αλουμίνιο και υπογράφοντας, ναι, αποικιοκρατικές συμβάσεις αλλά δίνοντας δουλειά σε ένα από τους πιο φτωχούς νομούς της Ελλάδας (Φωκίδα).

Και γι αυτό, επειδή είμαστε φτωχή χώρα, ακόμα και ο ντόπιοι ΜΕΓΙΣΤΑΝΕΣ (που αποτελούν, όπως σε κάθε χώρα, ένα απειροελάχιστο ποσοστό του πληθυσμού) είναι ΤΡΑΓΙΚΑ ΦΤΩΧΟΙ συγκριτικά με τους «συναδέλφους» των πλούσιων χωρών.

Δεν μπορούμε λοιπόν να θεωρούμε ότι ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ να ζούμε το ίδιο πλούσια με τον Γερμανό που ΣΧΕΔΙΑΖΕΙ και ΠΑΡΑΓΕΙ τις Cayen, Mercedes, Audi, BMW. Δεν μπορούμε να ζούμε σαν τον Ιάπωνα που ΣΧΕΔΙΑΖΕΙ και ΠΑΡΑΓΕΙ τα Lexus, Sony, Sharp, Toshiba. Ούτε με τον Γάλλο και τον Ιταλό των οποίων οι χώρες διαγκωνίζονται για τα πρωτεία στην μόδα. (Αυτή η τάση αντιγραφής των πλουσιότερων καθώς και οι επιπτώσεις της έχει όνομα στην επιστήμη της Οικονομικής Ανάπτυξης: "Διεθνές Μιμητικό Αποτέλεσμα")

Αλήθεια, σκεφτήκατε ποτέ πόσο ΑΚΡΙΒΑ τιμολογείται στην πιάτσα το "Made in Germany" και το "Made in Japan" ? Και πόσο φτηνά και απαξιωτικά τιμολογείται ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥΣ (και αυτό είναι τι απόλυτα τραγικό) το "Made in Greece"?

Κι όμως, εμείς τρέξαμε…

Πρώτα τα λαμόγια, βιάζοντας την πατρίδα, φορο-εισφορο-κλέπτοντας και εκμεταλλευόμενοι τις πελατειακές πολιτικές σχέσεις για να κλείνουν δουλειές πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες,

Από πίσω οι μικροί και μεγάλοι επιχειρηματίες και ελεύθεροι επαγγελματίες φοροδιαφεύγοντας και εισφοροδιαφεύγοντας συστηματικά (αφού το σύστημα/κράτος τους το επέτρεπε)

Και από πίσω όλοι εμείς οι μισθωτοί. Απαιτώντας (ή δανειζόμενοι) όλο και περισσότερα για να μπορέσουμε και εμείς να αγοράσουμε το καινούργιο αμάξι, σπίτι, κινητό. Και απαιτώντας να δουλεύουμε όλο και λιγότερο (σύνταξη στα 50) ώστε να έχουμε τον χρόνο να τα απολαύσουμε.

Και αυτά, την ίδια ώρα που στην αρχή της κρίσης (2008), τα ΠΑΝΙΣΧΥΡΑ γερμανικά συνδικάτα μετάλλου, συμφωνήσαν σε μειώσεις αμοιβών ώστε να περισωθούν οι θέσεις εργασίας τους στην κορωνίδα της πατρίδας τους, την αυτοκινητοβιομηχανία.

Πως λοιπόν αυτός ο γερμανικός λαός να μην τα βάλλει με εμάς που κάναμε ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ και που περηφανευόμαστε παλιότερα ότι κλείσαμε τα καπιταλιστικά εργοστάσια της Pirelli, Good Year, Nissan και τόσα άλλα?

Ο συνδυασμός λοιπόν των ανωτέρω εκτόξευσε το κόστος παραγωγής στην Ελλάδα. Αυτό με την σειρά του, σε συνδυασμό με την πλήρη απαξίωση του "Made in Greece" καταβαράθρωσε την ανταγωνιστικότητα.

Έτσι, ακόμα και η βασική μας πλουτοπαραγωγική πηγή, ο τουρισμός, έγινε πανάκριβη, στρέφοντας ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΜΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΕΣ σε ξένους, πιο συμφέροντες προορισμούς διακοπών.

Για να μην αναφέρω το ακόμα τραγικότερο, ότι οι ασχολούμενοι με τον τουρισμό στην βιασύνη τους να αγοράσουν ή να ξοφλήσουν την καινούργια Mercedes δεν δίστασαν να ΒΙΑΣΟΥΝ τις ομορφιές αυτού του τόπου με εκτρώματα, πυρκαγιές, χωροταξικές και περιβαλλοντολογικές παραβάσεις ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ το προϊόν που ΟΙ ΙΔΙΟΙ πωλούσαν (κάτι σαν να βάζεις φωτιά στην αποθήκη του μαγαζιού σου δηλαδή) και απαξιώνοντας το μοναδικό προϊόν που το "Made in Greece" έχει αξία: Τον τουρισμό

Ταυτόχρονα οι πριγκηπέσες σύζυγοί μας εκχωρούσαν τις οικιακές εργασίες στις Αλβανίδες οι οποίες, και δεν είναι μομφή αυτό, ανοικοδόμησαν με τα ελληνικά ευρώ την Αλβανία όπως οι Έλληνες μετανάστες του 60 έκτισαν με τα γερμανικά μάρκα την Ελλάδα.

Και εμείς, οι άντρες, βιαστήκαμε να εκχωρήσουμε τις βαρετές και βρώμικες δουλειές (πλύσιμο και επισκευές αυτοκινήτου, βαψίματα και μικρομαστροριές σπιτιού) σε αλλοδαπούς ώστε να μην βρωμίσουμε τα τρυφερά χεράκια μας. Εξάλλου, χρήματα υπήρχαν (ή νομίζαμε ότι υπήρχαν)

Ορισμένοι δε συμπολίτες μας θεωρούν ιδιαίτερα υποτιμητικό για την χώρα να πουλάει τουρισμό και υποτιμητικό για τους εαυτούς τους να γίνουν τα «γκαρσόνια της Ευρώπης». Βλέπετε, η ευγενική τους καταγωγή δεν θα επέτρεπε κάτι τέτοιο....

Ακόμα και οι βορειοελλαδίτες που φώναζαν για τις επιχειρήσεις που μετακόμιζαν στην Βουλγαρία, ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ, ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ, περνούσαν ομαδικά στην διπλανή χώρα για να πάνε στην πόλη του Σαντάνσκι (20 χλμ. Από τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα) για φτηνούς γιατρούς, φτηνά ψώνια ακόμα και φτηνό sex (είπε κανείς τίποτα για ανταγωνιστικότητα?)

Όσο για τα βλαστάρια μας, τα δε αρσενικά ονειρεύονταν να γίνουν ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ γραβατωμένοι managers με Rolex στο χέρι και Porsche στο γκαράζ ενώ τα θηλυκά ονειρεύονταν αντίστοιχους γαμπρούς. Εννοείται ότι για υποδεέστερες δουλειές (ή γαμπρούς) ούτε να το σκεφτούν. Εξάλλου, τόσα προσόντα να πάνε χαμένα? Όχι, καλύτερα η ανεργία παρά να λερώσω τα χέρια μου εγώ ο «πτυχιούχος» της σχολής των άλλων 1000+ πτυχιούχων (ετησίως) σαν και μένα….

Πού όμως θα βρεθούν τόσα ευρώ για να πληρωθούν όλα αυτά? Τι και σε πόσες ποσότητες πρέπει να εξάγουμε ώστε να εισάγουμε τις BMW και τι Plasma TV των 42’’.

Ή, όπως έλεγε και αείμνηστος καθηγητής μου κος Σταυρόπουλος στην Βιομηχανική Πειραιά στις αρχές τις δεκαετίας του 80, "πόσα σακιά ελληνικές πατάτες και πόσοι φραπέδες πουλημένοι στους τουρίστες χρειάζονται για την εισαγωγή ΜΙΑΣ μοτοσικλέτας Suzuki?"

Και πώς θα χρηματοδοτηθούν τα ελλείμματα που σου δημιουργούν οι φορο-εισφορο-κλέπτες, οι κακοπληρωτές και τα λαμόγια. Και πώς θα χρηματοδοτηθούν οι απαιτήσεις του σπάταλου κράτους με τους απαιτητικούς πολίτες?

Οι απαντήσεις ήρθαν από μόνες τους:

** ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕΙΣ. Αν μπορούσες, τότε θα ήσουν το οικονομικό παράδοξο στην παγκόσμια οικονομία.

** ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ. Η μόνη μας ελπίδα είναι να τον πληρώσουν όλοι.

** Τόσα χρόνια η ανταγωνιστικότητα διορθώνονταν με υποτιμήσεις που αφαιρούσαν εμμέσως εισόδημα από τους πολίτες και έκαναν την οικονομία ανταγωνιστικότερη.
Τώρα αυτό τέλος! Απολαύσαμε την συναλλαγματική σταθερότητα του ευρώ εισάγοντας και αγοράζοντας σωρηδόν.
Και τώρα, το οικονομικό σύστημα, αφού δεν μπορεί να μας τα πάρει έμμεσα (μέσω υποτίμησης) μας τα παίρνει ΑΜΕΣΑ.

** Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ΔΕΝ φταίνε η αγορές για την ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ του προβλήματος.
Το πρόβλημα το δημιουργήσαμε οι ίδιοι και απλά οι αγορές (μέσω της παγκόσμιας και ταχύτατης κυκλοφορίας χρήματος και πληροφορίας) το μεγέθυναν, ίσως και υπερβολικά ώστε να κερδίσουν.

Εξάλλου, όπως είπε και κάποιος γκουρού, «δεν είναι παράνομο να εκμεταλλεύεσαι τον βλάκα».