Όταν η δημοκρατία δεν είναι και τόσο δημοκρατία

Η Δημοκρατία είναι, από την φύση της, ένα ατελές πολίτευμα.

Και αυτό γιατί η τέλεια Δημοκρατία είναι μια ουτοπία. Και είναι ουτοπία γιατί η φιλοσοφία και οι αρχές στις οποίες στηρίζεται πάει κόντρα στους νόμους της Μητέρας Φύσης που μας περιβάλλει.

Στην Μητέρα Φύση επιβιώνει και επιβάλλεται ο ισχυρότερος ή/και ο πιο τυχερός. Πάνω σε αυτό στηρίχθηκε όλη η διαδικασία της εξέλιξης. Είναι αστείο να πιστεύει κανείς ότι ο άνθρωπος κατόρθωσε (ή θα κατορθώσει) να νικήσει ή να ακυρώσει μέσα σε 1 ή 2 εκατονταετηρίδες αυτό τον μηχανισμό που δουλεύει αλάνθαστα μερικά εκατομύρια χρόνια και έφερε την ζωή πάνω στην γη στην μορφή που βρίσκεται σήμερα.

Αυτό μπορεί να γίνει ευκολότερα κατανοητό από το πιο κάτω παράδειγμα:

Σε μία ιδανική Δημοκρατία εντός της οποίας λειτουργεί τέλεια ο μηχανισμός απονομής Δικαιοσύνης, μια οπoιαδήποτε δικαστική διαμάχη είναι πολύ πιθανό να κερδηθεί (με απολύτως νόμιμους τρόπους) από τον ισχυρότερο.

Και αυτό γιατί ο ισχυρότερος (πλουσιότερος) έχει την οικονομική δυνατότητα να προσλάβει περισσότερους και καλύτερους δικηγόρους οι οποίοι με την σειρά τους θα φροντίσουν να εκμεταλευστούν με τον καλύτερο τρόπο το γράμμα του νόμου προς όφελος του πελάτη τους, πηγαίνοντας την υπόθεση ακόμα και μέχρι τον Αρειο Πάγο

Τι τύχη θα μπορούσε να έχει σε αυτή την περίπτωση ο μικροαστός ή ο εργάτης αφού δεν θα είχε τα οικονομικά μέσα να ανταπεξέλθει σε ένα τέτοιο αγώνα?

Αν λοιπόν τα παραπάνω θα μπορούσαν να ισχύουν σε μία τέλεια Δημοκρατία, φανταστείτε πόσο χειρότερα είναι τα πράγματα στην πραγματική ζωή όπου η Δημοκρατία είναι ατελής.

Από την άλλη, όπως είχε πεί και ο Τσώρτσιλ, "η Δημοκρατία είναι το χειρότερο πολίτευμα, δυστυχώς όμως δεν υπάρχει και καλύτερο".

Και αυτό γιατί, ακόμα και στην ατελή Δημοκρατία, ο ασθενέστερος δεν είναι παντελώς έρμαιο και βορά στον ισχυρότερο. Η ατελής Δημοκρατία του προσφέρει ένα, έστω και στοιχειώδη, μανδύα προστασίας ενώ επιπλέον του παρέχει το δικαίωμα να επιλέγει ποιός τον κυβερνά (και κατ' επέκταση ποιός φροντίζει για την διατήρηση του μανδύα αυτού)

Όταν όμως η ατελής Δημοκρατία αρχίζει να τείνει προς την ανυπαρξία και προς τον εκφυλισμό τότε τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται επικίνδυνα. Και όταν αυτό συμβαίνει στην μεγαλύτερη Δημοκρατία και την μεγαλύτερη υπερδύναμη του Πλανήτη (τις Ηνωμένες Πολιτείες) τότε τα πράγματα γίνονται τραγικά επικίνδυνα.

Διαβάστε το σχετικό άρθρο στην Καθημερινή με τίτλο "Ακριβό καταναλωτικό αγαθό η Δημοκρατία"

Η ιστορία μας διδάσκει ότι οι Δημοκρατικές Αυτοκρατορίες (π.χ. Αθήνα, Ρώμη) άρχισαν να καταρέουν όταν εκφυλίστηκε η Δημοκρατία τους με πρακτικές που ακολουθούνται σήμερα στις Η.Π.Α.

Και αυτό γιατί αυτές οι πρακτικές οδηγούν στην εξουσία ανθρώπους με ακραίες πεποιθήσεις σαν την Σάρα Πέιλιν ή την Κριστίν Ο' Ντόνελ (διαβάστε για αυτήν στο σχετικό άρθρο την Καθημερινής πατώντας εδώ)

Και αν στην Αρχαία Εποχή η κατάρευση των αυτοκρατοριών είχε περιορισμένο σχετικά τοπικό αντίκτυπο, στην εποχή της Παγκοσμιοποίησης τα πράγματα γίνονται πολύ σοβαρότερα.

Φανταστείτε να επηρεάζουν την παγκόσμια οικονομία (και κατ' επέκταση την ζωή όλων μας) άτομα με την ιδεολογία του κινήματος του Tea Party.

'Η, ακόμα χειρότερα, τα άτομα αυτά να κρατούν στα χέρια τους το μεγαλύτερο πυρηνικό οπλοστάσιο του κόσμου.....